Eugeniusz Delacroix: „Książę Salina malarstwa”

Eugeniusz Delacroix

W Dzienniku pod datą 27 maja 1854 roku Eugeniusz Delacroix zanotował: „Nie zaniedbuj niczego, co może uczynić cię wielkim”. Egzaltowany esteta odczuwający wstręt wobec najdrobniejszego nieładu, poetycki marzyciel postrzegający siebie jako herosa wysublimowanych wizji, wrażliwy introwertyk niepokojący naturą posępną i tajemniczą, fantasta powściągający wodze myśli i namiętności, intelektualista gardzący pieniędzmi, acz obawiający się je utracić, arystokratyczny mizantrop przedkładający kontemplację abstrakcyjnego piękna ponad uroki towarzystwa; Eugeniusz Delacroix (1798-1863) był twórcą dumnym ze swej wyjątkowości i świadomym geniuszu wynoszącego go ponad przeciętność. „Jest we mnie coś, co często jest silniejsze niż moje ciało i nieraz czerpie z niego swoją radość – pisał – Bez tego załamuję się, ale to mnie zniszczy: mówię o wyobraźni, która mną owładnęła i prowadzi mnie”.

"Kobiety algierskie"

Romantyk olśniony przepychem Poezji i Wschodu, piewca współczesności poszukujący podniet imaginacji od niej jak najodleglejszych, krytyk odrzucający próżnię l’art pour l’art, lecz wyrażający ją w uroczystej praktyce, szlachetny dandys pozbawiony złudzeń wobec wartości, jakie ceni otaczająca go rzeczywistość; samotny i wyobcowany autor Kobiet algierskich, w takim stopniu jak wielkim malarzem pragnął być wielkim Francuzem pławiącym się w blasku uznania i pozwalającym, aby służono mu z atencją godną mistrzów włoskiego Cinquecenta. „Sława nie jest dla mnie pustym słowem – wyznawał – szmer pochwał upaja mnie rzeczywistym szczęściem, ale dążenie do sławy odpowiada potrzebom własnego ja, podczas gdy dążenie do uznania przez innych jest bezsensowne i wynika z pragnienia, aby dodać sobie znaczenia w społeczeństwie”.