Albert Camus. Absurdalność bytu

Albert Camus

Gdyby ludzie z naszego najbliższego otoczenia od czasu do czasu zmieniali swój wygląd, moglibyśmy ich bez porównania lepiej znosić.

***

Nieszczęście przypomina małżeństwo w tym, że wydaje nam się, iż to my wybieramy, podczas gdy w istocie to nas wybierają.

***

Brassai, —

Nie brak u nas faktycznych przywódców – brak im wyłącznie charakteru.

***

Coraz częściej staram się w ogóle nie myśleć – jestem na to stanowczo zbyt mądry.

***

Brassai, —

Mimo wszystko nie zdążyłem jeszcze oszaleć, a nawet czuję się bardziej zrównoważony. Może dlatego, że pojąłem własną bezsilność.

***

Świat w swojej skończonej formie jest z gruntu nie do zniesienia, dlatego pragniemy „księżyca lub szczęścia, lub nieśmiertelności” (A. Camus); czegoś, co w pierwszym odruchu wydaje się być szalone i nie należy do natury.

***

Ludzkość jest pozbawiona obecnie wiedzy i nauczyciela, który wie, o czym mówi.

***

Brassai, —

Nie jestem powiernikiem życia; jestem wyłącznie jego widzem. To zdaje się bardziej rozsądne.

***

Wzięcie na siebie cierpienia jest jedynym sposobem, aby się zahartować.

***

Rozważmy co jest bardziej amoralne: okradanie obywateli bezpośrednio, czy nakładanie na nich podatków pośrednich w cenie energii i jedzenia, czego w istocie nie udźwigną.

***

Tam, gdzie w grę wchodzi prestiż Skarbu Państwa, życie jednostki nie znaczy nic.

***

Brassai, —

Koniec końców rząd przeświadczony jest o swojej logice, a ponieważ posiada władzę, wkrótce się przekonamy, ile logika ta będzie nas kosztować.

Patrik Ouředník: „Rządy służą tylko do zaspokojenia chorobliwej ambicji głupców, którzy z braku wolności własnej odbierają ją innym, ponieważ ludzie, którzy z tchórzostwa lub tępoty nie widzą nad sobą żadnego autorytetu, chcą być autorytetem dla swoich współobywateli”.

***

Brassai, —

Jedynym pożytkiem płynącym z władzy jest fakt, iż daje ona możliwość temu, co niemożliwe.

Patrik Ouředník: „Mówią: tak, człowiek głoduje i morduje; ustanówmy zatem reformę, by głodował jedynie w imię wyższej racji, mordował zaś tylko wtedy, gdy będzie to z korzyścią dla Ideału. Sprawmy (…), aby mógł dokonać wyboru między tym czy tamtym bożkiem – cóż za postęp!”.

***

Politycy mówią bez ustanku, by siebie samych już nie słuchać. Gdyby się usłyszeli, mogliby z łatwością pojąć, iż są wręcz niczym, i nie byliby w stanie więcej mówić. Tymczasem potrzebują „świata, wodzów, ofiary i winowajców” (A. Camus).

***

Brassai, —

Skoro nie mamy wpływu na porządek wszechświata, czyż nie jest obojętne, czy śpimy albo czuwamy?

***

Wiecznie zawieszony pomiędzy narażaniem się na życie w strachu i beznadziei, a koniecznością podjęcia ryzyka.

***

Brassai, —

Łatwiej jest obniżyć pozycję społeczną, aniżeli awansować. Doprawdy?

Albert Camus: „Trzeba jednego dnia, by zostać senatorem i dziesięciu lat, by nauczyć się pracować”.

***

Strach to uczucie, które obchodzi się bez jakichkolwiek dodatków.

***

Nasza wolność mierzy się zawsze cudzym kosztem.

***

Człowiek honoru jest istotą tak rzadką na tym świecie, że ciężko wielu jest go znosić.

***

Brassai, —

Głupota, kiedy się czuje znieważana, bywa zabójcza.

***

Kochać czyjeś istnienie to znaczy pragnąć się z kimś zestarzeć.

***

Utrata życia jest do pojęcia, ale spoglądanie na to, jak marnotrawi się sens ludzkiej egzystencji – to już nie do zniesienia.

***

Istota tyranii nie polega na tym, iż jakiś człowiek ma w państwie władzę bez limitu, ale że jej używa bez umiaru, wypierając się świata i ludzi. „On przemienia swoją filozofię w trupy, a nieszczęściem dla nas, filozofia ta nie zna obiekcji” (A. Camus).

***

Brassai: Les mauvais garçons 1932

To nie ambicja każe mi działać, ale chorobliwy niepokój, strach przed tym „okrutnym liryzmem, wobec którego moje życie jest niczym” (A. Camus).

***

Mgliste idee nie posiadają znaczenia w tym sensie, że gdybyśmy się oddali ich urzeczywistnieniu, nie bylibyśmy w stanie żyć, nie wspominając już o szczęściu.

***

Inteligencja kosztuje drogo lub się wypiera samej siebie.

***

Brassai, —

Ludzie nie są zdolni do życia w rzeczywistości, w której najbardziej beznadziejna myśl może w jednej sekundzie zmienić się w rzeczywistość i „wniknąć jak nóż w serce” (A. Camus).

© Andrzej Osiński

Zdjęcia z Internetu